© Patricia Steur, april 2011
De wereld heeft meer en andere vrouwelijke inbreng nodig
Verloskundige Beatrijs Smulders begeeft zich steeds vaker buiten de verloskunde. Naast eigenaar van het Geboortecentrum in Amsterdam is ze auteur en wordt ze steeds vaker gezien als inspirator van vrouwen en vrouwenzaken. Elvera van ’t Klooster sprak met haar. Na één vraag barstte Beatrijs los in een monoloog. Een inspirerende! “Het is tijd voor een ander geluid. De wereld heeft meer en andere vrouwelijke inbreng nodig, meer verzachting. Ook in de liefde.”
Vrouwen zijn seksueel gezien de weg kwijt
“Als verloskundige heb ik mijn hele werkzame leven vrouwen geïnterviewd over hun seksleven, omdat het van invloed is op de bevalling. Omdat verloskundigen laagdrempelig zijn, vertellen vrouwen gemakkelijker over hun seksleven. En wat blijkt: te veel vrouwen zijn ongelukkig over hun seksuele leven. Ik heb er een studie van gemaakt. Seks niet alleen in relatie tot de bevallingservaring, maar ook wat er met vrouwen in historisch perspectief is gebeurd: tijdens en na de seksuele revolutie en de invloed van het massaal gebruik van anticonceptie en het gebruik ervan op hele jonge leeftijd
Ik ben bezig met een boek hierover: ‘De Fluwelen Golf’. De ondertitel luidt: vrouwen, seks en liefde. Het gaat vooral over seksualiteit, met mijn eigen leven als vrouw en verloskundige als leidraad. In mijn carrière heeft dit onderwerp altijd een grote rol gespeeld.
Op dit moment, merk ik, zijn veel vrouwen seksueel de weg een beetje kwijt. Dat uit zich in een seksuele verharding of gevoelloosheid. Vrouwen hebben vaak op heel jonge leeftijd intensief geëxperimenteerd en zich ter zelfbescherming een vermanlijkte seksualiteit aangemeten, die meer gebaseerd is op lust. Als ze dan later in hun leven iemand tegenkomen met wie ze écht verder willen, voelen ze zich seksueel geremd of voelen niets of weinig meer. Alsof het niet meer werkt. Het ligt heel complex, maar het komt denk ik onder andere doordat er in het begin van hun seksuele leven weinig ruimte is geweest voor de beleving van hun eigen vrouwelijke seksualiteit. Jonge mensen weten weinig van de betekenis en mogelijkheden van seks. Ze weten waar de knoppen zitten en alles van standjes en anticonceptie, maar dat is het. Het lijkt alsof ze seksueel heel vrij zijn, terwijl seks voor hen in wezen een pijnlijk taboe is. Dat geldt trouwens ook voor de vrouwen die het begin van de seksuele revolutie nog hebben meegemaakt.”
Het is tijd voor een golf van vrouwelijke verzachting en meer intimiteit binnen relaties.
“Een hele generatie vrouwen weet niet zo goed meer wat ze kan ervaren bij seksualiteit. De maatschappij is geseksualiseerd en geeft verhuld oneigenlijke signalen die lust en consumentisme aan elkaar koppelt. Dat zijn voor iedereen verwarrende boodschappen die onbewust doorwerken. Vrouwen weten niet meer goed wat voor hen zelf nu belangrijk is en ook niet hoe ze het aan mannen moeten duidelijk maken. Eigenlijk hebben vrouwen zichzelf ongewild op jonge leeftijd beschadigd, doordat ze jongens veel te lang hebben willen pleasen. Daardoor zijn ze zichzelf op dat front kwijtgeraakt. Daarbij komt dat de huidige jonge generaties meer en meer in hun hoofd zitten. Ze hebben nog maar weinig focus op hun lichaam en zijn meer prestatiegericht. In hun verlangen naar geluk willen ze vaak ‘seks hebben’ en klaarkomen. Zogenaamd vrij, maar in feite slaafs aan de huidige, door de maatschappij opgelegde mores van seksconsumptie.
Er zijn duidelijke aanwijzingen dat het tijd is voor een andere golfbeweging. De wereld heeft een meer en andere vrouwelijke inbreng nodig, meer verzachting. Ook in de liefde. Een golf waarin meer ruimte is voor polariteit tussen mannelijke en vrouwelijke inbreng met meer intimiteit en commitment naar de relatie. Minder oppervlakkig, seksconsuminderen, zal ik maar zeggen.
‘Heb je seks gehad?’ is tegenwoordig een heel gewone vraag. Met lust is overigens helemaal niets mis, iedereen die daarvoor helemaal wil gaan, moet dat vooral blijven doen. Maar lust is vrij kortstondig, egogericht en schenkt geen langdurige bevrediging. Wat nou, drie keer in de week seks? Ben je mal? Dat is mannelijke seksualiteit en heeft vooral te maken met de dwangmatige eis van lustbevrediging. Belastend en vervreemdend voor de meeste vrouwen.
Om de tweede emancipatiegolf voor elkaar te boxen, moesten vrouwen onvermijdelijk meer hun masculiene kant ontwikkelen. Dat heeft een grote invloed gehad op onze houding ten opzichte van seksualiteit en moederschap. Kijk maar naar het programma ‘Slikken en rukken’. Ik bedoel dus ‘Spuiten en slikken’, maar die woordverwisseling maakt niet zo veel verschil. Dat programma is dé exponent van seks en drugs als oppervlakkig consumptieartikel. Terwijl seksualiteit de motor van je bestaan en je creativiteit is. Ik beschouw seksualiteit meer als een vorm van levensenergie. Je hebt het altijd bij je en je kunt het altijd en overal aanwenden wanneer je maar wilt.”Bij een maatschappelijke prestatatie of een kunstwerk maken draait die motor op volle toeren.
Een bevalling is het gevolg van seks en heeft dezelfde energie
“Nog zo’n tendens is dat tegenwoordig een langdurige relatie minder prioriteit lijkt te hebben; relaties worden veeleer geconsumeerd, net als seks. Als je er genoeg van hebt, ga je weg. De huidige patatgeneratie wil het makkelijk en beseft minder dat elke crisis die je te bovenkomt, een relatie meer diepgang geeft. Net zoals pijn bij de bevalling nodig is om letterlijk en figuurlijk open te gaan en het moederschap diepgang te geven.
Ik vind dat juist zo mooi en daarom ben ik ook verloskundige geworden. De verloskunde draait om alles wat te maken heeft met puurheid, instinct en seksuele energie. Een bevalling is net als seks een oergebeuren. Daarbij komt dezelfde oerkracht en energie vrij. Dezelfde geuren. En het is allebei nat en vochtig. Alleen is er tijdens de bevalling pijn in plaats van genot. Dat is het grote verschil. Je gaat langzaamaan naar een climax toe. Zelfs die climax heeft dezelfde dynamiek. Als je als vrouw op een goede manier een orgasme beleeft, kun je daar een maand op teren. “ A good fuck lasts a month” zeg ik altijd. Ook na een mooie bevalling komt er een euforie en bevrediging over je die nog weken of maanden kan voortduren. Daarom kun je ook niet zomaar straffeloos de pijn weghalen. Pijn heeft een belangrijke functie. No pain, no gain. Soms is pijnbestrijding echter noodzakelijk. Maar ideaal is het niet. ”
Moeders maken de wereld
“De feminist in mij zegt: vrouwen moeten een vak leren en voor zichzelf geld kunnen verdienen. Maar je moet als vrouwen ook de tijd voor jezelf opeisen dat je bij je kinderen kunt zijn. Daarbij moet je ook tijdelijk op je man kunnen leunen. In een harmonische relatie kan dat. En na een tijdje is dat weer andersom. Als je gelijkwaardig bent, kun je samen iets moois doen. Als je alleen bent, moet je het goed zien te regelen met je werkgever en de overheid.
Het draait in het leven uiteindelijk om harmonie en liefde. Dat begint bij het geven van veiligheid aan baby’s en peuters. Als je over zeventig jaar op je sterfbed ligt, vraagt niemand zich af wat je hebt verdiend en hoeveel uren je hebt gewerkt, maar je vraagt je wel af of je een harmonieus leven hebt geleid.
Het moederschap is daarvan een heel belangrijk aspect, een superbelangrijke taak. Een vraag die ik bij elk sollicitatiegesprek stel, is: Hoe is de relatie met je moeder? Als die slecht is, is er haast altijd stront aan de knikker cq werk aan de winkel. Veel pijn in iemands leven kost uiteindelijk bakken met ellende,en energie. En het kost de maatschappij bakken met geld. Dat vergeet iedereeen voor het gemak. !” Het moederschap is het ondergeschoven kindje van de tweede feministische golf, wel begrijpelijk maar dat moeten we nu terug gaan halen
Veilige hechting is de basis, het fundament
“Een veilige hechting met je moeder is superbelangrijk. Voordat je geboren wordt, zit je in de baarmoeder, in een non-duale wereld. Een soort eenheidsgevoel; je kent geen honger, dorst, pijn of kou. Ineens word je geboren, totaal hulpeloos, onrijp en ben je plots afgescheiden. Je moet je eerst weer hechten, wortelen in de armen van je moeder voordat je je kunt wortelen in je eigen wezen. Het is als een boom die net is gepland. Als hij stevig staat, met zijn wortels goed diep in de grond, waait hij niet bij de eerste de beste storm om. Een kind is nog onrijp, nog niet ‘af’ wanneer hij geboren wordt, Daarom heeft een baby buiten de baarmoeder nog zeker negen maanden nodig om te rijpen. Borstvoeding is daarbij essentieel.
Tijdens de borstvoeding komt oxytocine vrij, een bindings- en geluksshormoon. Moeders die borstvoeding geven, ervaren zelf meestal minder stress. Aan de borst mag een baby zijn wie hij is, zonder verder iets te hoeven. Hij wordt maanden achtereen verzadigd met gelukshormonen en heeft genoeg aan zichzelf en kan op die manier wortel schieten in zich zelf. Dat legt een belangrijk fundament van innerlijke rust en zelfvertrouwen onder zijn bestaan. Het geeft een stevig stresssysteem, waardoor een kind de rest van zijn leven beter tegen stress en gevaar is bestand en bij problemen met meer zelfvertrouwen op zichzelf kan terugvallen. Dat is toch wat we allemaal voor onze kinderen willen?”
Iedereen krijgt te maken met bestaanspijn
“Zelf heb ik door schade en schande geleerd om op mezelf te vertrouwen. Daar heb ik wel mijn hele leven voor nodig gehad. Ieder mens wordt geboren met ‘la condition humaine’, bestaanspijn. Niemand uitgezonderd. Iedereen krijgt zijn portie, vroeg of laat. De een wat meer dan de ander, maar iedereen heeft met dat akkefietje te maken. De wereld is een jungle waarin je moet zien te overleven. Een veilige hechting met je moeder biedt een goede start om met die stress om te gaan. Dat begint met bescherming. Zo krijg je een gezond coping systeem. Dit stresssysteem wordt de eerste drie jaar van je leven gevormd, daar kun je op terugvallen in stressvolle situaties. Als je de eerste drie jaar in een onveilige situatie bent geweest, maak je meer kans op een te strak afgesteld stresssysteem.
Jongens met een beschadigd stress-copingsysteem reageren vaker en sneller met agressie, of vertonen vluchtgedrag met een verslaving van alcohol, seks, drugs of werk. Vrouwen met een te strak afgesteld stresssysteem richten de agressie eerder op zichzelf en ontwikkelen vaker een eetstoornis, depressie of angststroornis . Mensen zijn hun hele leven op zoek naar zelfvertrouwen en innerlijk geluk. Ze gaan ervoor de marathon lopen of jaren mediteren en dan zouden we die eerste babytijd zomaar over het hoofd zien?! Vrouwen zouden aan hun water moeten aanvoelen dat die periode cruciaal is voor hun baby! Veel vrouwen voelen het ook zo maar geven er door de tijdsgeest geen gehoor aan. Natuurlijk kan er in de loop van je leven nog van alles fout gaan, maar een stevige basis pakt niemand je meer af.”
Zorgen dat je kunt terugvallen op iets dat autonoom is
“Ikzelf ben opgegroeid in een gezin met acht kinderen, met heel lieve ouders. Mijn moeder werkte bij mijn vader in de huisartsenpraktijk en was erg druk. Daarom waren er altijd kindermeisjes om voor ons te zorgen. Ik heb in figuurlijke zin ook klappen opgelopen en heb er een groot deel van mijn leven over gedaan om terug te durven vallen op dat wezenlijke deel, wat mensen verstaan onder authenticiteit. Dat kun je als kind heel snel kwijt raken. Er hoeft maar weinig te gebeuren om je zelfvertrouwen onderuit te laten halen en dat je denkt dat je niet goed genoeg bent zoals je bent. Mensen zijn zo kwetsbaar. Door miskleunen van de ouders, eisen van de omgeving en trauma’s kunnen mensen zichzelf verliezen en er de rest van hun leven over doen om zichzelf terug te vinden. Dat gaat een stuk gemakkelijker als veiligheid bij je moeder en vader hebt ervaren.
Mij gaat het om de autonomie, dat daar een fundament voor wordt gelegd. Daarom maak ik me ook zo hard voor de Nederlandse verloskunde. De bevalling is voor vrouwen een life-event dat heel bekrachtigend kan zijn, maar ook ontsporend. De thuisbevalling is in Nederland een groot goed met als belangrijkste neveneffect dat de verloskunde in Nederland een stuk vrouwvriendelijker is dan in het buitenland. Eigenmachtigheid, daar gaat het bij bevallen om. Sommige Nederlandse gynaecologen proberen momenteel in de pers de verloskundigen en de thuisbevalling in een kwaad en onprofessioneel daglicht te stellen en de schuld te geven van de hogere babysterfte. Dit lijkt de masculiene neiging van controle willen houden en de baas te willen spelen. Een verkampte poging om de kracht van vrouwen en vroedvrouwen zogenaamd goedbedoeld te temperen . Het is een passief-agressieve daad om onder het mom van zogenaamde subjectieve wetenschappelijk interpretaties de vrouwtjes weer in hun gareel te krijgen. Over my dead body. Vrouwelijke journalisten die verloskundigen en de thuisbevalling onterecht aanvallen, hebben zelf niet in de gaten dat ze anti-feministisch bezig zijn. Dat ze zichzelf en andere vrouwen hiermee subtiel en onbewust onderdrukken. Meeheulen dus. Veel vrouwen onderdrukken onder het mom van feminisme zichzelf. Terwijl de wereld momenteel juist behoefte heeft aan onvervalste vrouwelijke eigenmachtigheid . Niet aan pseudo-mannelijke vrouwendominantie met een misleidend sexy sausje dat weinig zoden aan de dijk zet.
Natuurlijk moet je als verloskundige ook je mannetje staan, en een gedeelte in mij kan een furie zijn. Maar ik heb geleerd vooral mijn zachte kant te ontwikkelen. De wereld heeft momenteel behoefte aan de moederlijke, vergevensgezinde en communicatieve kant van vrouwen, met zorg voor de lange termijn. Anders gaan we alsnog met z’n allen tenonder.”
Ik heb mezelf te veel moedergeluk ontzegd
“Van mijn eigen zwangerschappen heb ik ontzettend genoten. En dat op mijn oude dag! Bij de eerste was ik veertig, en bij onze tweede zoon 43 toen ik beviel. De zwangerschap was voor mij één grote eufore ontspanning. Na de bevalling moest ik weer veel te snel naar mijn zin aan het werk. Door onze zoons lang borstvoeding te geven en ze niet te jong naar de crèche te brengen, maar thuis te laten met een vervangmoeder heb ik ze wel beschermd, maar ik heb vooral mezelf daarin tekort gedaan. Na drie maanden moest ik van de Nederlandse overheid weer aan het werk. Daardoor heb ik mezelf te veel moedergeluk ontzegd.Achteraf denk ik: ik had het niet moeten doen en langer thuis moeten blijven.
Andere moeders raad ik in elk geval aan de eerste zes maanden bij hun kind in de buurt te blijven en je kind het eerste jaar nog niet naar de crèche te brengen. Kan het niet, hou het dan lekker thuis en zorg voor een gezellige oppasmoeder. De stress op drukke crèches met veel wisselend personeel is voor baby’s vaak te hoog. Dan heb je je hele zwangerschap je best gedaan en je kind met bloed zweet en tranen veilig op de wereld gezet en dan breng je je diamant na drie maanden naar een chaotische omgeving met weinig emotionele veiligheid voor baby’s? Daar snap ik helemaal niets van! Veel vrouwen zitten zo in hun hoofd dat ze niet meer de intuïtie voelen hoe ze een baby moeten beschermen. En dan voelen ze zich vaak schuldig.Helaas terecht. Ik heb het er voor het goede doel voor over om ze hierop te wijzen. ik hoop dat vrouwen door mijn uitspraken andere conclusies gaan trekken.
We hebben in deze maatschappij de neiging achter de grote worst van de zogenaamde vooruitang aan te lopen, voor volk en vaderland veel te hard te werken, geluk na te jagen en pijn vooral te mijden. En dan denken dat het daar vooral om draait in het leven. Iedereen die dat wil doen, moet dat vooral doen. Ik ben geen moralist of preker, iedereen moet het zelf weten en zijn eigen lessen leren. Maar het is nu eenmaal mijn werk om vrouwen te leren hoe ze hun kind een zo’n goed mogelijke start kunnen geven.Dat schept voor het kind meer kansen.”
Ik wil nu alleen nog maar tevreden zijn
“Vroeger had ik een enorme drive iets te willen betekenen en iets te worden. Dat is er nu af. Ik hoef niets meer per se te bereiken, maar wil vooral tevreden zijn en me vaak verwonderen. Maar tegelijkertijd nergens meer van opkijken Dat doe ik door te doen wat ik nu doe.. Ons nieuwste project, het Geboortehuis, is een droom van me, en ik vind het ontzettend leuk dat het er binnenkort van gaat komen. Verder is er onlangs een tuin aangelegd in de Geboortestraat, waar ook het Geboortecentrum is gevestigd.. Een oase in de stad met onder andere een medicinale tuin met lavendel, hamamelis en vrouwenmantel. Allemaal kruiden die goed zijn voor vrouwen. Tuinieren is een grote hobby van mij en ik ben dolgelukkig als ik in die tuin aan het werk ben. Daarnaast doe ik als het zo uit komt een bevalling en schrijf ik boeken. Ik ben tevreden met mijn leven zoals het is.”
Levensenergie = seksuele energie
Beatrijs Smulders ziet seksuele energie als levensenergie. “Seks zit niet alleen in je vagina, clitoris en penis, maar seksuele energie zetelt in je bekken. En daarmee ben je creatief, speel je tennis of in mijn geval schrijf je een boek. Met seksuele energie maak je ook leven. Je maakt liefde: een baby! Daarom is het zo’n heilig gebied achter je heilig been Door de huidige seksuele moraal is die behoorlijk ontheiligd. Het leven draait om levensenergie. Die krijg je deels mee van je ouders en deels van jezelf. En die moet je beschermen. Incest of verkrachting slaat letterlijk de bodem onder je bestaan weg. Het resultaat is levenslange ontreddering”
